de eerste lentekriebeltjes

Ik heb het gevoel dat de lente bijna in het land is, dit zonnetje kreeg ik vandaag toch al te zien. Heb al mijn gordijntje gewassen en mijn vensters vanbinnen.

Echte Lentekriebels heb, ik voel me ook supergoed, verkouden ben ik wel maar dat gaat wel over. Ik heb het druk maar dat heb ik graag, dan kan ik niet piekeren en voel ik me goed. Mijn vrijwilligerswerk loopt goed, zoveel dankbaarheid krijg ik, en dat geeft zoveel voldoening. Volgende week ga ik een cursus volgen "je leven in kleur" via het VLK. Heel interessant en ontspannend heb ik gehoord, ben benieuwd. Heb hier ook wat interessante boeken om te lezen: mindfulness, de kracht van het nu, bachbloesems, tai chi.

Ik heb ook een mat voor Melissa haar kamer gemaakt, vind het echt mooi geworden is:

Ik hou enorm van vlinders zoals je ziet , al van kinds af aan, dat  heeft voor mij een speciale betekenis, vooral sinds ik ziek ben geworden. Ik hou enorm van handwerk, heb hier nog 2 doeken liggen om te maken, ook met vlindertjes op .

Mijn poes Laika is groot geworden, al 7 maanden ondertussen, het is een lieve deugniet:

Het is ondertussen alweer weekend, weken vliegen voorbij. Ik heb nog een heel mooi gedicht gevonden, voor alle lotgenoten, ik kan me bijzonder goed in deze tekst vinden, zou hem zelf geschreven kunnen hebben:

Lotgenoten , liever niet gehad natuurlijk,
maar toch blij dat ze er zijn
Zoveel begrip, zoveel herkenning,
hetzelfde verdriet, dezelfde pijn.

Een rots in de branding op elk moment,
als het even niet meer gaat.
Een lief woord, een luisterend oor,
of iemand die even met me praat.

Het niet steeds weer uit te hoeven leggen
wat je dagelijks voelt.
Niet ongevraagd advies of medelijden,
hoe goed dat soms ook is bedoeld.

Nee, alleen een blik of enkel woord
en de ander weet exact wat ik bedoel.
Dat is de stem die mij erdoor helpt,
geloof me, het scheelt een hele boel.

Ik wens jullie allemaal een fijn weekend toe en fijne week, dat de zon nu maar rap gaat komen